Zofia Turosz – ur. się 27 lipca 1938 roku w Żołyni. Ukończyła tam szkołę podstawową, a następnie Technikum Włókiennicze w pobliskiej Rakszawie. Nie wiedziała jeszcze wtedy, że całe jej dorosłe życie związane jest z bieganiem i to bieganiem wyczynowym. W młodości biegała jak inne dziewczęta wiejskie w Żołyni za krowami, a w szkole w Biegach Narodowych, organizowanych obowiązkowo na lekcjach wychowania fizycznego. Po raz pierwszy z prawdziwym sportem spotkała się w szkole średniej w Rakszawie, w 1953 roku. W szkolnych zawodach będących eliminacją do wojewódzkiego etapu Narodowych Biegów Przełajowych, zajęła na dystansie 700 m. drugie miejsce. Początkowo reprezentowała barwy „Włokniarza” Krosno, a następnie „Włokniarza” Rakszawa. Startowała na dystansach 200 i 400m. oraz w sztafecie, ale jak sama stwierdziła po latach głównie dla klubowych punktów, bo dystanse te były dla niej z krótkie .W 1957 roku wyszła za mąż ( za biegacza) i zamieszkała w Nowej Sazynie, a w 1959 r. urodziła syna. W 1964 roku ponownie zakwalifikowa się do finału centralnego Narodowych Biegów Przełajowych w Warszawie. Wygrała na dystansie 1000 metrów . W 1969 roku w pierwszych w Polsce zawodach dla kobiet na dystansie 1500 metrów zajęła 6 miejsce. W tym samym roku w wiekub31 lat zakończyła bieganie. W 1976 roku reaktywowano w Nowej Sarzynie sekcję lekkoatletyczną .Zaproponowano jej aby podjęła pracę instruktorską. Pracowała z dziećmi przez dwa lata, potem zmieniła miejsce zamieszkania i musiała z tego zrezygnować. Po przeniesieniu do Leżajska, założyła Koło Sportowo – Turystyczne w swoim zakładzie pracy – leżajskiej „Cepeli”. Wtedy rozpoczęła się jej „ dorosła” kariera, na starcie seniorek po 40- stce była pierwsza. Pojechała do Rzeszowa na „ Bieg Rzecha”i nie miała sobie równych rywalek. Odważyła się więc ruszyć w Polskę. Na warszawskim Maratonie Pokoju zajęła 5 miejsce wśród kobiet z czasem 3:22,18. Pokonała 100 kilometrową trasę supermaratonu w Koszycach w 1981 r. w czasie 9:18,04 i dotarła na metę na 19 pozycji, jako jedyna kobieta. Podczas XIX Mistrzostw Świata Weteranów, we francuskiej miejscowości Perpignon w 1983 roku, zdobyła dwa brązowe medale w biegach na 10 i 25 km. W 1981 r. czytelnicy „Nowin” przyznali jej tytuł Sportowca Roku a później wybrali do grona 10 bohaterów sezonów 1982 -83. Życiowe motto pani Zofii: Urodziłam się po to, aby biegać. Marzę, aby wystartować w największych maratonach świata: w Nowym Roku i Bostonie”. W 1986r. wyruszyła na podbój Stanów Zjednoczonych, po przygodę swojego życia. Maratoński debiut w USA nastąpił 20 kwietnia 1987 roku w Bostonie. Ukończyła bieg w czasie 2:57,43.
Sukcesy na zawodach Master
Według danych Polskiego Związku Lekkiej Atletyki Masters:
Mistrzostwa Europy
1986: chód 5 km – 2 m., bieg na 10 000 m – 2 m. (K45)
2005: bieg na 3000 m – 2 m. (K65)
2010: bieg na 10 000 m – 2 m., bieg na 5000 m – 3 m. (K70)
2012: bieg na 10 000 m – 2 m., bieg na 5000 m – 3 m. (K70)
2014: bieg na 5000 m – 1 m. (K75)
Mistrzostwa świata
2009: bieg na 5000 m – 1 m., bieg przełajowy na 8 km – 1 m., bieg na 10 000 m – 2 m. (K70)
2011: bieg przełajowy na 8 km – 2 m., bieg na 10 000 m – 3 m. (K70)
Halowe mistrzostwa świata weteranów
2010: bieg przełajowy na 8 km – 1 m., półmaraton – 1 m. (K70)
2014: półmaraton – 1 m., bieg przełajowy na 8 km – 3 m. (K75)
Rekordy życiowe
bieg na 800 metrów – 2:20,20 (10 października 1968)
bieg na 1500 metrów – 4:55,30 (27 lipca 1969)
chód na 50 000 metrów – 5:13:49 (były nieoficjalny rekord Polski)
bieg na 100 km – 8:18:04 (rekord Polski weteranów, dane z 2008)
bieg 24-godzinny – 210,51 (rekord Polski weteranów, dane z 2008)
Wyróżnienia
Tytuł „Honorowego Sportowca Roku” w plebiscycie czytelników dziennika „Nowiny”: 1981r.
Złoty medal „Za Zasługi Dla Polskiego Ruchu Olimpijskiego” (2010r., przyznany przez Polski Komitet Olimpijski)
Statuetka Św. Michała Archanioła Patrona Powiatu Łańcuckiego (2011r.)
Tytuł „Biegaczki 1990 roku” (przyznany przez New York Road Runners Club)