Łukasz Opaliński herbu Łodzia z Bnina (ur. 1581, zm. 11 września 1654 roku) – marszałek wielki koronny 1630-1650, marszałek nadworny koronny od 1620, wojewoda rawski od 1650, kasztelan  poznański 1614-1620, kolski, starosta łosicki, odolanowski, kamionacki w 1632 roku, starosta ujsko-pilski w 1645 roku, starosta leżajski w 1649 roku[4], starosta śremski w 1608 roku[5], starosta kolski w 1622 roku. Syn Andrzeja Opalińskiego i Elżbiety Kościeleckiej, brat Andrzeja, biskupa.Studiował w kolegium jezuickim w Poznaniu w 1583 roku,w Kolonii w 1597 roku, Moguncji w 1598 roku, Padwie w latach 1599, 1617 i 1635 roku. Był posłem województwa poznańskiego na sejm 1600 roku. Brał udział w wyprawie wołoskiej w 1600 roku. W czasie zamachu Michała Piekarskiego na Zygmunta III w 1620 własną piersią zasłonił króla od śmiertelnego ciosu. W latach 1618-1628 z fundacji Łukasza Opalińskiego i jego żony Anny (córki Jana Pileckiego, wdowy po dwóch Kostkach: Janie i Krzysztofie) w ramach wdzięczności za odniesione w 1610 r. zwycięstwo nad rezydującym w Łańcucie rotmistrzem królewskim i starostą żygwulskim Stanisławem Diabłem Stadnickim ufundowano kościół w Leżajsku. Potem ożeniony z Zofią Daniłowiczówną z Żurowa, córką Mikołaja Daniłowicza, wdową po Pawle Sapieże. Po jej śmierci ożenił się po raz trzeci (po roku 1645) z Elżbietą Firlej, wdową po wojewodzie sandomierskim Krzysztofie Ossolińskim, która czwarty raz brała ślub. Z nią dzieci nie miał. W czasie elekcji 1632 roku został sędzią generalnego sądu kapturowego. Był elektorem Władysława IV Wazy z województwa poznańskiego w 1632 roku. W czasie elekcji 1648 roku został sędzią generalnego sądu kapturowego. Był elektorem Jana II Kazimierza Wazy z województwa poznańskiego w 1648 roku . Był fundatorem, powstałej w latach 1618-1628 Bazyliki Zwiastowania NMP w Leżajsku.