Krzysztof Szydłowiecki (ur. 1467 w Szydłowcu, zm. 30 grudnia 1532 w Krakowie) – możnowładca, w latach 1507–1510 podskarbi nadworny koronny, od 1511r. podkanclerzy, od 1515r. kanclerz wielki; w 1515–1527 woj. krakowski, od 1509r. kasztelan sandomierski, od 1527r. krakowski, od 1515r. starosta generalny krakowski, starosta średzki, nowokorczyński, gostyniński, sochaczewski, łukowski i leżajski; hrabia na Szydłowcu. Urodził się w Szydłowcu jako syn Anny z Łabędziów i Stanisława. Jednak ojciec wysłał go w dzieciństwie na Wawel, gdzie wychowywał się jako towarzysz zabaw przyszłego króla Zygmunta Starego. Kierował polityką zagraniczną Polski za panowania króla Zygmunta Starego.

Był zwolennikiem bezwzględnego trzymania się obozu habsburskiego, jednocześnie nastawionym zdecydowanie antyturecko. W 1515r. wraz z biskupem Piotrem Tomickim wypracował ugodę z Habsburgami, zwieńczoną zjazdem trzech monarchów w Wiedniu w lipcu tego roku. Przeciwnik polityczny królowej Bony. Inicjator czteroletniego rozejmu z Albrechtem Hohenzollernem, podpisanego 5 kwietnia 1521 r. Był sygnatariuszem aktu traktatu krakowskiego w 1525 roku. W 1514 roku zakupił od biskupstwa lubuskiego za 10 000 florenów dobra ziemskie z miastem Opatów i Biskupicami. Pochowany został w Kolegiacie św. Marcina w Opatowie pod nagrobkiem pochodzącym z warsztatu Bartłomieja Berrecciego(współautorstwo nagrobka: Jan (Giovanni) Cini), ozdobionym Lamentem Opatowskim.